Python Komutları

Python programlama dili, hem geliştiriciler hem de öğrenciler tarafından sıklıkla kullanılan bir dildir. Dilin yapısı ve yetenekleri sayesinde, çeşitli projeler için mükemmel bir seçimdir. Ancak, Python dilinde kullanılan komutlar hakkında bilgi sahibi olmak, yazılım geliştirme sürecine büyük katkı sağlar.

• Değişkenler: Python’da, değişkenlerin kullanımı oldukça yaygındır. Bir değişken, bir değere atıfta bulunan bir nesnedir. Değişken adı belirtilir ve değeri atanır. “x=5” komutu, “x” adlı bir değişken oluşturur ve ona 5 değerini atar.
• Koşullu İfadeler: Eşitlik, büyüklük-küçüklük gibi koşullu ifadeler, Python’da kullanılabilir. “if x > y:” ifadesi, x’in y’den büyük olduğu durumlarda bir işlem gerçekleştirir.
• Loops: Python’da “for” ve “while” döngüleri yaygın olarak kullanılır. Döngüler, belirli bir işlemi, belirlenmiş bir koşula kadar tekrarlamayı sağlar.
• Fonksiyonlar: Birlikte çalışan kod blokları, Python’da fonksiyonlar olarak adlandırılır. Fonksiyonlar, değişkenlerle çalışabilir ve belirli bir amaç için kullanılabilir.
• Listeler: Python’da, birden fazla öğe içeren listeler kullanılabilir. Her öğe farklı bir değer alabilir ve listenin boyutu, kullanım ihtiyacına bağlı olarak değiştirilebilir.
• Sözlükler: Sözlükler, anahtar-değer çiftleri olarak kullanılır. Her anahtar, bir değere atıfta bulunur. Sözlükler, verileri düzenleyip kontrol etmek için kullanılabilir.
• Dosya İşlemleri: Python, dosyaları okuyup yazmak için kullanılabilir. “open()” fonksiyonu, belirli bir dosyanın açılmasını ve işlem yapılmasını sağlar.

Yukarıdaki Python komutları, dilin temel yapıtaşlarıdır. Bir kez öğrenildiğinde, Python programlama dilini kullanmak daha kolay ve verimli hale gelir. Bu nedenle, Python öğrenmeye başlamak isteyen herkes, temel komutlar hakkında bilgi sahibi olmalıdır.

Değişkenler

Python programlama dili içerisinde en temel kavramlardan biri değişkenlerdir. Değişkenler, program içerisinde tutulan verileri isimlerine atayarak depolayan yapılardır. Python’da değişkenler, isimleriyle birlikte tanımlanarak kullanılır. Örneğin, x değişkeni tanımlanmak istenirse aşağıdaki gibi yapılır:

x = 5

Bu örnekte x değerine 5 değeri atandı. Değişken tanımlandıktan sonra istenilen işlem için kullanılabilir. Örneğin, y değişkeni tanımlanıp x değişkeni üzerinde işlem yapılacaksa aşağıdaki gibi yapılır:

y = 10toplam = x + yprint(toplam)

Burada y değerine 10 atandı. Daha sonra x ve y değerleri kullanılarak toplam adlı bir değişkene atama yapıldı ve işlem yapıldıktan sonra sonuç ekrana yazdırıldı.

Değişkenlerin tipi, atanan değere göre otomatik olarak belirlenir. Örneğin, yukarıdaki örnekte x ve y değişkenlerine integer değerleri atandığından bu değişkenler integer olarak tanımlanır. Değişkenlerin tipini önceden belirlemek istersek aşağıdaki gibi yapılabilir:

isim = "Ali"yas = 25boy = 1.75

Burada isim değişkeni string tipinde, yas değişkeni integer tipinde, boy değişkeni ise float tipinde tanımlandı.

Değişkenlerin tanımlanması ve kullanımı Python programlama dilinde oldukça önemli bir konudur. Bu kavramı iyi anlamak, programlamada ilerleme kaydetmek için gereklidir.

Koşullu İfadeler

Python programlama dilinde en sık kullanılan yapıların başında koşullu ifadeler gelmektedir. Eşitlik, büyüklük-küçüklük gibi koşulların nasıl kullanılacağı, program yazarken oldukça önemlidir. Bu sayede programlar istenilen şekilde işlevlerini yerine getirebilir. Bazı koşullar if-else, bazı koşullar ise if-elif-else yapısıyla kontrol edilir.

Python’da if-else ifadeleri, program içerisinde yer alan verilerin koşullara göre eşleştirilmesi için kullanılır. Belirli bir koşul gerçekleştiğinde işlem yapılacaksa if-else ifadesi kullanılır. Bunun yanı sıra, iç içe geçmiş koşullu ifadelerde kullanılabilmektedir. nested if yapısı sayesinde, iç içe yapılar oluşturarak daha karmaşık işlemler gerçekleştirebiliriz. Ayrıca, switch-case ifadeleri de kullanılabilmektedir. Bu yapılar da belirli koşullara göre işlem yapmak için tercih edilebilir.

• if-else parçaları ile sadece bir koşul kontrol edilebilirken, if-elif-else yapısı ile birkaç koşul birlikte kontrol edilebilir.
• if-else ifadeleri, atama işlemleri ve karşılaştırma işlemleri sonucunda True veya False döndüren ifadeler kullanılarak gerçekleştirilir.
• Nested if yapısı, if-else ifadelerinin iç içe geçirilmesiyle gerçekleştirilebilir.
• switch-case ifadeleri, Python dilinde doğrudan bulunmamaktadır. Ancak, benzer işlemler yapılarak switch-case yapısı oluşturulabilir.

Python’da koşullu ifadeler, programlama dilinin temel yapılarındandır ve öğrenilmesi gereken önemli konulardandır. Özellikle karar yapısına dayalı işlemlerin yapılması için oldukça önemlidir.

If-Else İfadeleri

If-else ifadeleri, Python programlama dilinde sıklıkla kullanılan koşullu ifadelerdir. Bu ifadeler, bir koşulun doğru olması durumunda belirlenen bir işlemi gerçekleştirirken, koşulun yanlış olması durumunda farklı bir işlemi gerçekleştirir. If-else ifadeleri, koşulun tek mi yoksa birden fazla olması durumuna göre farklı şekillerde kullanılabilir. Örneğin:

Koşul	İşlem
x > y	print(“x, y’den büyüktür.”)
x == y	print(“x ve y eşittir.”)
x < y	print(“y, x’den büyüktür.”)

Bu kod parçasında, x değişkeninin y değişkeninden büyük, eşit veya küçük olma durumuna göre farklı işlemler gerçekleştirilir. Koşul doğru ise ilk işlem yapılırken, yanlış ise diğer işlem yapılır.

If-else ifadelerinde kullanılan bir diğer yapı da elif ifadesidir. Elif ifadesi, başka bir koşul belirleyerek, if koşulu yanlış olursa başka bir işlem gerçekleştirilmesini sağlar. Örnek olarak:

Koşul	İşlem
x > y	print(“x, y’den büyüktür.”)
x == y	print(“x ve y eşittir.”)
x < y	print(“y, x’den büyüktür.”)
else	print(“x ve y karşılaştırılamıyor.”)

Bu kod parçasında, öncelikle x değişkeninin y değişkeninden büyük, eşit veya küçük olma durumlarına bakılır. Ancak bu koşulların hiçbiri doğru olmazsa, else ifadesi devreye girerek farklı bir işlem gerçekleştirilmesini sağlar.

Nested If İfadeleri

İç içe geçmiş koşullu ifadeler, bir koşulun doğru olması durumunda bir başka koşulun kontrol edilmesini sağlar. Bu sayede daha karmaşık şartlar oluşturulabilir.

Örneğin, bir kullanıcının yaşını kontrol etmek için yıl, ay ve gün bilgileri alınabilir. İlk koşulda kullanıcının doğum yılı en az 18 sene önce doğmuş olmalıdır. Eğer bu koşul doğruysa sıradaki koşulda ay bilgisi incelenir. Eğer doğum yılından sonra en az 18 yaşında ama henüz 19 yaşında değilse, doğum ayına bakarak yaş kontrolü yapılır. Son olarak gün bilgisine göre yaş kontrolü tamamlanır.

Python’da iç içe geçmiş koşullu ifadeler “if-elif-else” kullanılarak oluşturulur. Örnek kod:

“`yil = int(input(“Doğum yılınızı giriniz: “))ay = int(input(“Doğum ayınızı giriniz: “))gun = int(input(“Doğum gününüzü giriniz: “))

if yil <= 2003: if yil < 2003: print("Yaşınız 18'den büyük") elif ay <= 8: print("Yaşınız 18'den büyük") else: print("Yaşınız 18'den küçük")else: print("Yaşınız 18'den küçük")```

Bu kodda “if-elif-else” ifadeleri iç içe geçmiştir ve kullanıcının yaşını kontrol etmek için yıl, ay ve gün bilgileri alınmıştır. Yıl, ay ve gün bilgilerine göre eğer kullanıcının doğum yılı 2003’ten küçükse, doğum ayına bakılarak yaş kontrolü sağlanır. Eğer doğum yılı 2003 ise, doğum ayı ve günü tek tek kontrol edilir. Bu sayede iç içe geçmiş koşullarla karmaşık şartlar oluşturulabilir.

Switch-Case İfadeleri

Switch-case ifadeleri, programlamada sıklıkla kullanılan bir yapıdır. Bu ifadeler, programın belirli koşullara göre farklı işlemler yapmasını sağlar. Özellikle birden fazla şartın yerine getirileceği durumlarda switch-case yapısı oldukça kullanışlıdır.

Switch-case ifadesi, belirtilen değişkenin değerine göre farklı işlemler yapılmasını sağlar. Bu yapıda, önce belirtilen değişkenin değerine göre farklı işlemler belirtilir. Sonrasında switch yapısı içinde, case ifadeleriyle belirtilen durumların kodları yazılır. Değişkenin durumuna uygun kod bloğu çalıştırılır ve ifadenin sonunda break ifadesiyle çıkılır.

Aşağıdaki örnek, switch-case ifadesinin kullanımını açıklar:

Kategori	Örnek
Meyve	Elma
Meyve	Armut
Sebze	Patates

Yukarıdaki tabloda, farklı kategorilere ait örnekler yer almaktadır. Eğer bu örnekler belirli kategorilere göre işleme tabi tutulacaksa, switch-case ifadesi kullanılabilir. Örneğin:

• Eğer örnek bir meyve ise, “Bu bir meyvedir” yazdırılabilir.
• Eğer örnek bir sebze ise, “Bu bir sebzedir” yazdırılabilir.

Bu şekilde değişkenin durumuna göre farklı işlemler yapılabilir. Switch-case yapısı, birden fazla koşulun yerine getirileceği, farklı senaryoların gerçekleşebileceği durumlarda oldukça etkili bir yapıdır.

Loops

Python programlama dilinde, tekrar eden işlemlerin kolayca yapılabilmesi için döngüler kullanılabilir. For ve while döngüleri en sık kullanılan döngülerdir.

For döngüleri, bir liste, tuple ya da string gibi nesneler üzerinde dolaşarak elemanları işler. For döngüsü, özel bir işlemi belli sayıda tekrarlamak istediğimizde kullanılır. İşlem sayısını bilmediğimiz durumlarda ise while döngüsü kullanılır.

Döngü Türü	Kullanımı
For	for değişken_ismi in nesne:   #döngü içinde yapılacak işlemler
While	while koşul:   #koşul sağlandığı sürece yapılacak işlemler

• For döngüsü için, nesne olarak liste, tuple ya da string kullanabiliriz.
• While döngüsünün kullanımında ise bir koşul belirleyip, bu koşul sağlandıkça işlemler tekrarlanır.
• Döngüler içinde break ile döngüyü sonlandırabilir, continue ile döngünün bir sonraki adımına geçebiliriz.
• Range() fonksiyonu ise, belirli bir aralıktaki sayıları döndürerek döngü sayılarının kontrolünü kolaylaştırır.

Örneğin, aşağıdaki kodda bir listeyi for döngüsü kullanarak dolaşıp, elemanları yazdırıyoruz:

Kod	Çıktı
liste = [“elma”, “armut”, “çilek”] for meyve in liste:  print(meyve)	elma armut çilek

While döngüsü kullanarak ise, örneğin bir sayaç belirleyip, koşul sağlandığında işlemin yapıldığı kod bloğunu döndürebiliriz:

Kod	Çıktı
sayac = 0 while sayac < 5:  print(sayac)  sayac += 1	0 1 2 3 4

Döngüler, programlama dillerinin olmazsa olmazıdır. Python’daki kolay kullanımı sayesinde, tekrar eden işlemler için kullanımı oldukça yaygındır.

Break ve Continue İfadeleri

Python döngülerinde, break ve continue ifadeleri kullanılarak döngü işlemleri kontrol edilebilir. Break ifadesi, döngüyü bitirir ve programlama kodunu takiben gelen kodu çalıştırır. Öte yandan, continue ifadesi, sadece o sıradaki işlemi atlar ve döngüyü devam ettirir. Bu nedenle, break ve continue ifadeleri arasındaki en önemli fark, biri döngüyü tamamlarken diğeri sadece o sıradaki işlemi atlayarak döngüyü devam ettirir.

Break ve continue ifadeleri, özellikle büyük bir veri seti üzerinde çalışırken kullanışlıdır. Örneğin, bir for döngüsü tarafından dolaşılan bir veri kümesi içinde, belirli bir koşulu karşılayan verileri ararken break ifadesi kullanarak döngüyü sonlandırabilirsiniz. Öte yandan, continue ifadesini kullanarak bir liste içinde belirli bir öğeyi atlayarak diğerlerinde işlemleri gerçekleştirebilirsiniz.

Break ve continue ifadeleri, özellikle döngülerin içinde çalışırken performans artışı sağlayabilir. Örneğin, bir döngünün içinde bir koşulu sağladığınızda, işlemleri devam ettirmeden break ifadesini kullanarak döngüden çıkabilirsiniz. Bu, programın zamanını daha iyi kullanmanızı sağlayabilir ve program hızını artırabilir.

Break İfadesi	Continue İfadesi
Döngüyü sonlandırır	Belirli bir öğeyi atlar ve döngüyü devam ettirir
Sıradaki kodları çalıştırmaz	Sadece o sıradaki öğeyi atlar
Performans artışı sağlar	Devam eden işlemleri kontrol ederek program hızını artırır

Range Fonksiyonu

Python programlama dilinde, range() fonksiyonu, bir aralığı temsil eden bir dizi sayı oluşturmak için kullanılır. Özellikle for döngüsü ile kullanıldığında sık kullanılan bir fonksiyondur.

range() fonksiyonu, üç ayrı parametre alır. İlk parametre başlangıç değerini, ikinci parametre bitiş değerini ve üçüncü parametre ise artış miktarını belirtir. Eğer sadece bir parametre girilirse bu değer bitiş değeri olarak kabul edilir, başlangıç değeri ise otomatik olarak sıfır atanır ve artış miktarı da varsayılan olarak bir olarak kullanılır.

Örneğin:

• range(5) –> [0, 1, 2, 3, 4]
• range(1, 6) –> [1, 2, 3, 4, 5]
• range(0, 10, 2) –> [0, 2, 4, 6, 8]

Bu örneklerde, birinci range() fonksiyonu sadece bir parametre aldığı için 0’dan başlayarak 5’e kadar olan sayı dizisini oluşturur. İkinci range() fonksiyonunda ise, başlangıç değeri 1 olarak belirtilmiş ve bitiş değeri 6 olarak belirtilmiştir. Üçüncü range() fonksiyonunda ise, artış miktarı 2 olarak belirtilmiştir.

Bu özellikle, belirli bir sayı aralığındaki sayılar ile çalışmak istediğinizde oldukça kullanışlıdır.

Fonksiyonlar

Fonksiyonlar, Python programlama dilinde sıklıkla kullanılan çıktı üreten ve belirli bir işi yapan bir alt programdır. Fonksiyonları tanımlamak için def anahtar kelimesi kullanılır. Fonksiyon tanımlama işleminden sonra fonksiyon çağrılabilir ve belirtilen işlemi gerçekleştirebilir.

Fonksiyonlar, herhangi bir sayıda argüman alabilirler ve geri dönüş değeri de olabilir. Fonksiyonlarda belirtilen argüman hareketli argümanlar olarak adlandırılır. Fonksiyonun geri dönüş değeri, return anahtar kelimesi kullanılarak tanımlanır ve bu değer, çağrıldığı yere iletilir.

Fonksiyon Örneği	Açıklama
def fonksiyon_adi():       # Fonksiyon işlemleri buraya yazılır fonksiyon_adi()	Bu örnek fonksiyon tanımlama ve çağırma işlemi gösterir.

• Fonksiyonlar, kodun daha az tekrar edilmesini sağlar ve kodun daha okunaklı olmasını sağlar.
• Fonksiyonlar, bir dosyadan diğerine taşınabilir, yeniden kullanılabilir ve bir dizi oluşturabilir.
• Aynı işlemi farklı argümanlarla kullanarak farklı sonuçlar elde etmek mümkündür.

Fonksiyonlar, programlama dünyasında en önemli kavramlardan biridir. İşlevleri ve özellikleri, programların daha etkili ve okunabilir olmasını sağlar. Fonksiyonları kullanmanın birçok avantajı vardır ve bu nedenle, Python öğrenirken fonksiyon kullanmayı öğrenmek çok önemlidir.

Listeler

Listeler, Python programlama dilinde sıklıkla kullanılan veri tiplerinden biridir. İçinde birden fazla veri barındırabilen listeler, parantez içinde virgülle ayrılmış elemanlar halinde tanımlanır. Örneğin, bir sayı listesi oluşturmak istediğimizde şöyle bir kod yazabiliriz:

numbers = [1, 2, 3, 4, 5]

Listeler, elemanlarına sıfırdan başlayarak indeks numaraları ile erişilir. İndeks numaraları, köşeli parantez içinde yazılır. Örneğin, yukarıdaki sayı listesindeki 3 sayısına erişmek için aşağıdaki gibi bir kod yazabiliriz:

print(numbers[2])

Listelerin elemanlarına indeks numaraları aracılığıyla erişebiliriz. Ayrıca, bir listedeki eleman sayısını öğrenmek için len() fonksiyonu kullanılabilir. Bunun yanı sıra, liste elemanlarına ekleme yapmak için append() fonksiyonu kullanılabilir. Listenin sonuna yeni bir eleman eklemek için aşağıdaki gibi bir kod yazılabilir:

numbers.append(6)

Listelerde ayrıca, slicing işlemleri de yapılabilir. Slicing işlemi, bir listenin belirli bir aralığını almamızı sağlar. Örneğin, yukarıdaki sayı listesindeki 2, 3 ve 4 sayılarını almak için aşağıdaki gibi bir kod yazabiliriz:

print(numbers[1:4])

Burada, 1. indeksten başlayarak 4. indekse kadar olan elemanlar alınarak bir alt liste oluşturulur.Listelerdeki elemanların pozisyonlarını değiştirmek için ise swap işlemi kullanılabilir. Swap işlemi, iki elemanın pozisyonlarını değiştirir. Aşağıdaki gibi bir kod ile 1. eleman ile 3. elemanın pozisyonları değiştirilebilir:

numbers[0], numbers[2] = numbers[2], numbers[0]

Listeler, farklı veri tiplerini de içerebilirler. Örneğin, bir sebze listesi oluşturmak istediğimizde şöyle bir kod yazabiliriz:

vegetables = [“patates”, “havuç”, “domates”]

Listeler oldukça esnek bir veri tipidir ve farklı durumlarda kullanımı kolaydır. Python programlama dilinde kullanılan diğer veri tipleriyle birlikte kullanılabildiği için programlama açısından oldukça önemlidir.

Sözlükler

Sözlükler, önemli bir Python veri yapısıdır ve bir anahtar-değer çifti koleksiyonunu içerirler. İçinde birden çok değer bulundurabilirler ve elemanlar arasındaki sıralama yoktur. Sözlükler, süslü parantez {} içine alınmış anahtar-değer çiftlerinden oluşur. Anahtarlar, sözlüklerde benzersiz olmalıdır ve çift kesme işaretleri [”] veya parantez () ile ayrılamazlar.

Sözlükler, programlamada sıklıkla kullanılır ve çok çeşitli senaryolarda yararlı olabilir. Örneğin, bir Kişi sözlüğü, kullandığınız kitaplık, bir projedeki anahtar kelime veritabanı veya herhangi bir çift ayrıntıları veri koleksiyonu için kullanılabilir.

Sözlükler kullanılırken, değerlere veya anahtar-haritalama eşleştirmelerine kolayca erişilebilir. bir sözlükteki öğeleri erişmek için, anahtar kelimeye erişebilirsiniz. Bir sözlük öğesinin ayrıntılarını elde etmek için anahtar kelime kullanın ve anahtar kelimeyi içeren değeri alın. Sözlüklerin, liste veya dize bilgisayar bilimlerinde sıkça kullanılan diğer anlamlı veri yapılarını içinde barındırdığı söylenebilir.

Dictionary Comprehension

Dictionary comprehension, yani sözlük kapsayıcısı, okunması ve kullanımı oldukça kolay bir yapıya sahiptir. Sözlük kapsayıcısı ifadesi, sözlük oluşturma işlemini daha kısa ve pratik bir şekilde yapmak için kullanılır.

Özellikle büyük verilerle çalışan yazılımcıların sıklıkla tercih ettiği bir yapıdır. Sözlük kapsayıcısını kullanarak, sözlüklerde veri oluşturma, ekleme, silme, filtreleme ve sonuçları filtreleme gibi birçok işlemi kolaylıkla yapabilirsiniz.

Sözlük kapsayıcısını kullanarak örnek oluşturmak için şöyle bir sözlük düşünelim:

“`example = {‘A’: 1, ‘B’: 2, ‘C’: 3}“`

Bu sözlüğü kullanarak yeni bir sözlük kapsayıcısı oluşturma işlemini şu şekilde yapabiliriz:

“`new_dict = {key: value*2 for key, value in example.items()}“`

Bu işlem sonucunda, örnek sözlüğümüzden her anahtar-değer çiftini çiftleyerek yeni bir sözlük oluşturulacaktır.

Sözlük kapsayıcısını kullanarak çok daha karmaşık ve detaylı işlemler de gerçekleştirebilirsiniz. Örneğin, sözlük kapsayıcısını kullanarak sadece belli bir koşulu sağlayan verilerin seçilmesi gibi işlemleri de kolayca yapabilirsiniz.

Dosya İşlemleri

Python programlama dilinde dosya işlemleri oldukça önemlidir. Dosya okuma, yazma ve kapatma işlemleri, programların kullanıcılarla iletişimde bulunmaları için gereklidir. Dosya okuma işlemiyle, programların dosyadan veri okuması ve bu verileri işlemesi mümkün olurken, dosya yazma işlemiyle de programların oluşturdukları verileri kalıcı hale getirmeleri sağlanır.

Dosya işlemleri yaparken, dosyayı açmak, işlem yapmak ve kapatmak üzere üç adım izlenir. Dosya açmak için open() fonksiyonu kullanılır. Bu fonksiyona, işlem yapılacak dosyanın adı ve işlem türü (okuma veya yazma) parametre olarak verilir. Dosya yazma işlemi esnasında, dosya içeriği değiştirilebilir ya da yeni bir dosya oluşturulabilir.

open(“dosyaAdı”, “işlemTürü”)
“işlemTürü = ‘r'”	Dosya okuma işlemi yapmak için kullanılır
“işlemTürü = ‘w'”	Dosya yazma işlemi yapmak için kullanılır
“işlemTürü = ‘a'”	Dosya sonuna veri ekleme işlemi yapmak için kullanılır

Programlar çalışırken, açılan dosyalar bellekte tutulur ve dosya işlemi yapmak bittikten sonra da kapatılması gerekir. Dosya kapatmak içinse close() fonksiyonu kullanılır. Dosya okuma işlemi yaparken açılan dosya, önceden var olan bir dosya olduğundan, dosya kapatma işlemi yapılmasa da dosyada değişiklik yapılması engellenmez. Ancak, dosya yazma işlemi yaparken dosya kapama işlemi yapılmazsa, dosya işletim sistemi tarafından korumaya alındığından dolayı geçersiz olur.

Dosya işlemleri sırasında ayrıca, dosya içerisine yazılan verilerin okunması ve yazılan verilerin kalıcı hale getirilmesi de gereklidir. Bu işlem için read() ve write() fonksiyonları kullanılır. Read() fonksiyonuyla dosya içeriği okunurken, aynı zamanda dosya imlecindeki konum ilerletilir. Dosyanın başından belli bir noktaya gitmek isteyenler ise tell() fonksiyonu ile imlec konumunu ve seek(pos) fonksiyonu ile de pozisyon bilgisini belirleyebilirler.

Dosya işlemleri yaparken, hataların önlenmesi için kodlamaların doğru bir şekilde yapılması gereklidir. Ayrıca, dosyalarda işlemler yaparken, dosyaların silinmesi ya da kaybolmaması için dosyaların mutlaka yedeklenmesi tavsiye edilir.